کفشهای کتانی (یا کفشهای ورزشی اگر بریتانیایی هستید) و کتونی قم که زمانی نماد ورزشکاری بودند، از عملکرد اصلی خود فراتر رفتهاند و به اشیا تجاری و شیک تبدیل شدهاند.
از لباسهای ورزشی و استایل خیابانی گرفته تا مد کت واک، کفشهای کتانی بهعنوان کالاهای فرهنگی شناخته شدهاند.
می توانید مقالات بیشتری از گفتگو را که توسط نوآ روایت می شود، در اینجا بشنوید.
ارزش بازار جهانی کفش های کتانی در سال 2020 حدود 79 میلیارد دلار (56 میلیارد پوند) بود و پیش بینی می شود تا سال 2026 به 120 میلیارد دلار (85 میلیارد پوند) برسد.
گامهایی در صنعت کفشهای کتانی چنان است که نمایشگاه جدیدی در موزه طراحی لندن نشان میدهد که چگونه این کفش به نماد فرهنگی مسلم دوران ما تبدیل شده است.
در دهه گذشته شاهد تغییر بزرگی در نحوه پوشیدن کفش های کتانی بوده است.
پوشیدن یک جفت دیگر در محل کار یا در مناسبت های رسمی تر مورد اخم نیست.
حتی کارشناسان آداب معاشرت بریتانیایی Debrett’s مهر تایید خود را داده اند و آنها را از نظر اجتماعی برای مناسبت های غیررسمی هوشمند قابل قبول می دانند.
تسلط مستمر روند ورزشهای ورزشی تأثیر قابلتوجهی بر فروش رو به رشد کفشهای کتانی – همراه با دستیابی به راحتی داشته است.
این تنها در طول همهگیری بیشتر شد زیرا قرنطینهها باعث شد مردم راحتی را در اولویت قرار دهند، که منجر به افزایش فروش لباسهای استراحت، ورزشی و کفشهای تخت مانند کفشهای کتانی شد.
به این ترتیب، کفش های کتانی از طاقچه حرکت کرده اند تا به عنوان اشیایی مد روز تبدیل شوند.
در حال حاضر کفش بزرگترین رده فروش در بازار آنلاین لوکس است و کفش های کتانی سهم قابل توجهی در این رشد داشته اند.
برندهای مد بالا از گوچی گرفته تا بالنسیاگا سرعت را در بازار کفش های کتانی لوکس تنظیم می کنند.
در سال 2017، تریپل اس Balenciaga به بزرگترین فروشنده در بازار کفش های کتانی لوکس تبدیل شد و محبوبیت آن غیرقابل توقف به نظر می رسد.
برای درک اینکه چگونه کفش ورزشی به یک پدیده کفش تبدیل شده است، مهم است که میراث آن را از عملکرد تا نماد فرهنگی دنبال کنیم.
از کفش تنیس گرفته تا پیست
اولین کفش های ورزشی توسط The Liverpool Rubber Company که توسط جان بوید دانلوپ در دهه 1830 تاسیس شد، ساخته شد.
دانلوپ مبتکری بود که نحوه چسباندن رویه بوم را به کفی لاستیکی کشف کرد.
این ها به عنوان کفش های شنی شناخته می شدند و ویکتوریایی ها در سفرهای ساحلی خود می پوشیدند.
توماس ترنر، مورخ، دهههای پایانی قرن نوزدهم را بهعنوان زمانی تعریف میکند که پیشرفت صنعتی و تغییرات اجتماعی با اشتیاق فزاینده برای فعالیتهای ورزشی، بهویژه تنیس روی چمن، همزاد شده بودند.
این منجر به نیاز به نوع تخصصی تری از کفش شد که کف لاستیکی Dunlop می توانست آن را برآورده کند. دانلوپ مدل نمادین خود را در سال 1929 روانه بازار کرد که توسط اسطوره تنیس فرد پری در ویمبلدون پوشیده شد.
