باید گفت زیتون را می توان از طریق قلمه تکثیر کرد، یا با قلمه های چوب سخت که در ردیف نهالستان در بهار قرار می گیرد یا با قلمه های کوچک و برگ دار که در زیر اسپری های غبار ریشه در یک قاب تکثیر قرار می گیرند.
یکی از محصولاتی که از زیتون به دست می آید زیتون پرورده اصفهان که بسیار خوش طعم ولذیذ است.
درختان در 4 تا 8 سال شروع به باروری می کنند، اما تولید کامل تا 15 یا 20 سال به دست نمی آید. میوه‌های روغن‌گیری مجاز به بلوغ هستند، اما برای فرآوری به عنوان غذا، میوه‌های نارس را می‌چینند یا از درخت تکان می‌دهند.
صدها گونه نامگذاری شده از هر دو نوع زیتون، سفره ای و روغنی، در آب و هوای گرم رشد می کنند. در کالیفرنیا، زیتون هایی مانند واریته Mission تقریبا به طور انحصاری برای استفاده در سفره کشت می شوند.
در اروپا، زیتون هایی مانند پیکوال، نوادیلو و مورکال بیشتر برای تولید روغن کشت می شوند. زیتون عمدتا برای تولید روغن زیتون کشت می شود.
زیتون‌های تازه و فرآوری‌نشده غیرقابل خوردن هستند، زیرا تلخی شدید آن‌ها ناشی از گلوکوزیدی است که می‌توان آن را با درمان با یک قلیایی رقیق مانند لیمو خنثی کرد.
استفاده از نمک نیز مقداری تلخی را از بین می برد. میوه فرآوری شده را می توان به صورت رسیده یا سبز مصرف کرد.
روغن زیتون به پنج درجه طبقه بندی می شود:
(1) بکر، از اولین پرس که مطابق با استانداردهای تعریف شده است.
(2) خالص، یا خوراکی، مخلوطی از تصفیه شده و بکر.
(3) تصفیه شده، یا تجاری، متشکل از لامپانت که اسید، رنگ و بو از آن حذف شده است.
(4) روغن لامپانت، با اسید بالا، که به دلیل استفاده از آن به عنوان سوخت لامپ نامگذاری شده است، که از فشار دوم خمیر باقیمانده با آب داغ به دست می آید (برخی از روغن های بکر پایین تر به عنوان لامپانت طبقه بندی می شوند).
(5) سولفید، استخراج شده با حلال و تصفیه مکرر.
