خرما منبع فیبر غذایی و بسته به تنوع و مرحله رسیدن، از 6.4٪ تا 11.5٪ در 14 رقم مختلف متغیر بود. برخی از خرماهای با کیفیت پایین که برای مقاصد صنعتی استفاده می شوند، تا 10% حاوی فیبر خام هستند.
خرما حاوی فیبرهای محلول و نامحلول است. بخش های اصلی عبارتند از سلولز، همی سلولز، پکتین، لیگنین و پروتئین های نامحلول.
فیبر نامحلول جزء اصلی فیبر رژیمی در خرما مضافتی ایران است. از طرف دیگر پکتین های محلول تا زمانی که میوه خرما به مرحله روتاب برسد به طور منظم تجمع می یابند.
در طی فرآیند رسیدن، آنزیمها به تدریج این مواد را به ترکیبات محلولتر تجزیه میکنند که میوه را نرمتر و نرمتر میکند.
الیاف غذایی که به عنوان پلی ساکاریدهای غیر نشاسته ای توسط کروماتوگرافی گازی تعیین می شود، از 250 (کیمری) به 50 گرم در کیلوگرم در کیلوگرم (تامار) بر اساس وزن خشک کاهش یافت.
خرما حاوی 0.5٪ – 3.9٪ پکتین است و پکتین در دوره رشد سریع میوه شروع به تجمع می کند و در ابتدای تجمع قند به حداکثر می رسد. با این حال، با رشد بیشتر میوه کاهش می یابد.
فعالیت پکتین استراز در خرما مضافتی شیراز در طول مراحل رسیدن افزایش می یابد و به 60.8 واحد در 100 گرم بافت می رسد، که توضیح دهنده از دست دادن پکتین است. محتوای همی سلولز نیز از 5.25٪ به 1.29٪ از مرحله 1 تا مرحله 4 کاهش می یابد، در حالی که محتوای سلولز نیز از 3.4٪ به 1.4٪ کاهش می یابد.
محتوای لیگنین از 3.5٪ به 0.3٪ و محتوای کل فیبر از 13.7٪ در خرما مضافتی خوشه ای، مرحله 1، به 3.6٪ در تاریخ سیاه، مرحله 4، کاهش می یابد.
فعالیت سلولاز در خرما در طول رسیدن افزایش می یابد و در نتیجه سلولز افزایش می یابد. مقدار همی سلولز و لیگنین با مرحله رسیدن کاهش می یابد.
محتوای فیبر غذایی خرما میتواند به اهمیت تغذیهای آنها کمک کند زیرا خرما میتواند در تهیه غذاهای مبتنی بر فیبر و مکملهای غذایی استفاده شود.
مصرف روزانه 100 گرم خرمای مضافتی بم می تواند 32 درصد از نیاز غذایی توصیه شده برای فیبر غذایی را تامین کند. محتوای بالای فیبر نامحلول باعث سیری می شود و به دلیل افزایش وزن مدفوع اثر ملین دارد.
فیبر غذایی فواید درمانی زیادی دارد و به کاهش سطح کلسترول خون کمک می کند و نشان داده شده است که خطر ابتلا به بسیاری از بیماری ها مانند دیابت، فشار خون بالا، سرطان روده و روده بزرگ، بیماری های قلبی عروقی و … را کاهش می دهد.
- منابع:
- تبلیغات: